ELİMDEN TUTABİLSE SESİN
Kadim bir hatırayı taşıyan bir at göğsüyüm
Bin yıldır ayaklarımın çiçek görmediği yaştayım
Dalgın geceler, yüzü gülmeyen yıldızlar var
Her sensizlik ayrı bir tren
Ve sen benim kısrağımsın
Bulutlar bırakıp giderken gökyüzünü
Elimden tutabilse sesin
Dağlar yol vermemeye tövbe eder
Tanrının azabı kıskanırken hasretinin acısını
Çarpıyor duvara zaman
Kanımda dolaşan mavi gözlerine sarılıyorum
Selam veriyor proletarya kokulu bir bahar
Gün uyanıyor, sen hep güzelsin
Bir viyolinde buldum diye sarı saçlarını
Bağışladı gülüşün bana gencecik bir cenneti
Soylu kavgaları bırakıp bir yana
Öyle geldim
Yıldızlı küpelerinle
Volanlı sax mavisi elbisenle
Vehim dudaklarınla
Lirik sıcaklığınla
Kalbimin filminde yanıma oturdun
Luis aragon’un, Ahmet Haşim’in yüreğiyle baktım sana
En masum koşmalar bırakarak ardımda
Hiç susmayacak sevinçler getirdim ikimize
Yalanları peşime takıp gelmedim
Alnımda alnın nefes alsın arzusuyla geldim
SERVAN ERDİNÇ
Yorumlar
Yorum Gönder